General Dragisa Pandurovic: Zivot i svedocenja - Mile S. Bjelajac

General Dragiša Pandurović je rođen 1885, u selu Senju pored Ćuprije, umro u Nemačkoj 1951. U Osnabriku mu je spomenik na srpskom groblju koji su mu podigli njegovi pitomci 54. klase Vojne akademije. Prvi deo knjige (9-93. strane) pod nazivom Dragiša Pandurović u svom vremenu čini tekst Mileta S. Bjelajca koji predstavlja hronologiju života i rada Pandurovića (poglavlja Porodične prilike, Na vojničkoj stazi, Ratovanja 1912–1920, Na mirnodopskim frontovima, Aprilski rat i zarobljeništvo, Vratiti se ili ostati), iza toga sledi Bibliografija radova Dragiše Pandurovića (između ostalih dva teksta o vidovima i „upravi“ pešadijske vatre (puške i puškomitraljezi) u ratovima 1912. do 1918, objavljenim 1926. u stručnim glasilima). Drugi deo knjige sadrži originalne tekstove D. Pandurovića. Tu spadaju odlomci iz ratnog dnevnika Prvog balkanskog rata 1912. i sačuvani izvodi iz dnevnika 1917–1918. Slede: Devet dana u Sloveniji – istorijat Triglavske divizije, detaljni opisi zarobljavanja komande divizije u Novom Mestu po padu Zagreba i proglašenju NDH 10. 4. 1941, boravak u logoru u Ninbergu (1942–1943), zatim u Osnabriku do aprila 1945. (Poslednji golgotski dani u zarobljeništvu – od 30. marta do 5. aprila 1945. ili Saveznici – ante portas). Zarobljenički dani jugoslovenskih generala, oficira, nižih oficira i vojnika u Osnabriku pisani su dokumentovano i bez literarnih pretenzija, ali upravo detaljna faktografija, svakodnevni život u logoru, opisi situacija i ličnosti, pružaju relativno vernu sliku zarobljeničkih godina. Po slomu Nemačke, Pandurović se nije vratio u Jugoslaviju gde su mu 1941. ostali žena Dragica i kćeri Olivera i Radmila, a razloge svog ostanka u Nemačkoj objašnjava u Ispovesti (495-511. strana, pisano 28. 11. 1945. u Voerde, Kreis Schwelm, Westfalien).