Poslanica: Platon (Atanacković) božijom milosti pravoslavni episkop bački... (1856)

* Prema COBISS-u nema primeraka ovog govora iz 1856. u fondovima domaćih biblioteka. Matica srpska poseduje 2 primerka govora iz 1851.

Platon Atanacković (Sombor, 10. jul 1788 — Novi Sad, 21. april 1867) je bio episkop budimski (1839 — 1851) i bački (1851 — 1867), pisac, politički radnik, profesor bogoslovije, veliki prosvetni dobrotovor, prevodilac, predsednik Matice srpske, član Društva srpske slovesnosti i poglavar srpske crkve pod ugarskom vlašću (zbog čega je kasnije imao problema sa patrijarhom Rajačićem). 1839. godine je postao budimski episkop. Značajne 1848. godine, postavljen je za načelnika srpskoga odeljenja u ugarskom Ministarstvu prosvete, a 1851. godine postavljen je i za vladiku bačkog.

Od književnih radova Atanackovića, kojih ima preko 40, najvažniji je Prinos rodoljubivih mislej na žertvenik narodnoga napretka, koji je je dvaput izdat (1856. i 1864), zatim Dijetalne besjede i Povijest rezidencije episkopata budimskago, a od časti i ovoga samog (1846); Pedagogika i metodika (1815) i dr. Uz to je Atanacković štampao nekoliko nadgrobnih i drugih prigodnih beseda i poslanica. Osobito mnogo je radio na školskoj književnosti i izdao je čitav niz udžbenika, iz nauke o veri, o jeziku srpskom i nemačkom, matematici, pedagogiji i katihetici. Za školsku i crkvenu upotrebu preveo je Novi zavet i bezmalo čitav Stari zavet. Što se jezika tiče, pripadao je konzervativcima (protivnicima Vukove reforme). Umro je 1867. godine u Novom Sadu.