Spomenik XXVI/1895 : Dubrovačke tuđinke - Luko Zore (1895)

Godine 1895. Luko Zore je u Beogradu objavio knjižicu o tuđim rečima u dubrovačkom govoru, pod naslovom "Dubrovačke tuđinke". Danas se smatra ekstremno retkim izdanjem. U fondovima srpskih biblioteka nalaze se ukupno samo dva primerka.

Luko Zore (Cavtat, 15. januar 1846 — Cetinje, 9. decembar 1906) bio je srpski filolog i književnik, saborski zastupnik u Dalmaciji, urednik časopisa „Slovinac“, glavnik saradnik "Srđa" (1902-1906), i jedan od najpoznatijih predstavnika dubrovačkih Srba. Dao je doprinos istoriji dubrovačke književnosti, objavljujući staru gradsku arhivsku građu. Značajan jer je krenuo da skuplja i kritički analizira i objavljuje stare zapise i natpise, iz starih knjiga srbulja i porušenih stećaka. Smatrao je da "srpsko pleme nastava cijelo dubrovačko primorje", te je pisao knjige u odbranu Srpstva: "Hrvatski razgovori i odgovori" (pod pseudonimom Stjepan R. Ban) i "Dubrovčani su Srbi". Dana 30. januara 1884. godine, izabran je za dopisnog člana Srpskog učenog društva, a od 4. februara 1899. postaje i dopisni član Srpske kraljevske akademije. U to vreme je dopisni član i Jugoslovenske akademije u Zagrebu. Zadnje godine života, nakon penzionisanja 1901, proveo je u službi crnogorskog kneza Nikole Petrovića na Cetinju. Knez ga je 1902. godine, imenovao za odgajatelja svog najmlađeg sina Petra.