Srpska estetika asketizma - Đakon dr Milorad M. Lazić

Romen Rolan je zapisao: “Politički život jedne nacije samo je površinski deo njenog bića; da bi se spoznao njen unutrašnji život – izvor njenih akcija – moramo prodreti u samo njenu dušu preko njene književnosti, njene filozofije i njene umetnosti, gde su izražene ideje, strasti i snovi njenog naroda.” Upravo takvu istoriju Srpskog naroda i njegove pravoslavne Tradicije praktikuje Milorad Lazić u svojim delima od kojih je, svakako, najzrelije i najznačajnije ovo poslednje koje se sada objavljuje posthumno pod naslovom “Srpska estetika asketizma (1375 – 1459)”. Poput svih dosadašnjih istoričara, i on je morao početi od proučavanja dokumenata i spomenika, ali ga nisu zanimali samo politički događaji, društvena uređenja i ekonomski fenomeni, već je želeo da obuhvati sva područija duhovnog života, pa je sa izvanrednim zanimanjem proučavao uticaj vizantijskog monaškog pokreta na asketska shvatanja u Srbiji. U svemu tome Milorad Lazić je prepoznao jednu vrstu implicitne estetike koju uzima za glavnu temu svog istraživanja da bi u njenom ogledalu prikazao način života srednjovekovnog monaštva…