Pesme Milice Stojadinović Srbkinje III (1869)

Milica Stojadinović Srpkinja (Bukovac, 6. jul 1828 — Beograd, 25. jul 1878) je bila srpska književnica. Obrazovala se uglavnom sama, učeći strane jezike i sudelujući u književnom životu. Svoje pesme objavila je u tri knjige (1850, 1855, 1869). Značajan je takođe njen dnevnik U Fruškoj gori I i II i prepiska sa Vukom Karadžićem i Minom Vukomanović.

Vuk Stefanović Karadžić ju je voleo kao svoje dete i nazivao je „moja kći iz Fruške“. Njegoš je govorio o toj lepoj i mladoj devojci; „Ja pojeta, ona pojeta, da nijesam kaluđer, eto kneginje Crnoj Gori!“ Knez Mihailo bio joj je više no zaštitnik: odan prijatelj. Listovi su donosili njene slike, po svima krajevima pričalo se o pesnikinji iz Fruške gore, ljudi su dolazili da je vide.

Bila je saradnica mnogih listova i prva je žena ratni izveštač (1862). Njeno ime se susreće u srpskim listovima i časopisima onoga doba, u Vojvođanci, Sedmici, Šumadinci, Fruškogorci, docnije u Danici, i bezimeno u Putniku i Komarcu.

** Njene pesme izilaze u tri maha 1850, 1855, i 1869. godine. Pesme iz 1850. imaju samo 40 strana, iz 1855. 113 strana i iz 1869. 126 strana. Na naslovnoj je navedeno "treće umnoženo izdanje", što ne znači ponovljeno izdanje iz 1855, već novo izdanje prošireno sa novim pesmama koje izlaze treći put pod nazivom "Pesme M. S. Srbkinje".