Dejanija izvanrednog Srbskog narodneg sobora u Karlovci 1861

Srpski narodni sabor održan 1861, koji je nakon ukidanja Vojvodstva Srbije i Tamiškog Banata, izneo zahteve da se obnovi Srpska Vojvodina

Srpski narodno-crkveni sabori u Karlovačkoj mitropoliji su predstavljali jednu od najvažnijih institucija Srba u Habzburškoj monarhiji. Srpski narodno-crkveni sabori u Karlovačkoj mitropoliji su više od dva veka (1708 – 1911) vršili ne samo izbore arhiepiskopa, kasnije patrijarha, nego su i rešavali o mnogim drugim narodno-crkvenim, prosvetnim, pa i o čisto političkim potrebama Srba pod austro-ugarskom vlašću.

Među značajnije političke Sabore spada  Majska skupština koja je 1848. godine održana u Sremskim Karlovcima. Na toj skupštini donesen je zaključak da se povede borba sa Mađarima u cilju odbrane narodnih i crkvenih prava. To je, u stvari, bila jedna revolucionarna narodna skupština kojoj su prisustvovali ne samo Srbi iz Habzburške monarhije, nego i Srbi iz Kneževine Srbije, i ona je za srpskog vojvodu izabrala pukovnika Stevana Šupljikca, a karlovačkom arhiepiskopu i mitropolitu Josifu Rajačiću dala je zvanje patrijarha.

Posle te znamenite skupštine, održan je još jedan, takođe politički važan, Sabor Srba iz Karlovačke mitropolije. To je bio sabor koji je 1861. u Sremskim Karlovcima, nakon ukidanja Vojvodstva Srbije i Tamiškog Banata 1860. godine, izneo zahteve da se obnovi Srpska Vojvodina, organizovana na nacionalnoj osnovi. To je bio akt čisto političke prirode, kome nije bilo suđeno da stupi na snagu jer je Austrija, posle postignutog sporazuma sa Mađarima, područje nekadašnjeg vojvodstva ostavila pod upravom Ugarske i ono pod ugarskom vlašću nije uživalo nikakav autonoman status.