Principi istorije - Božidar Knežević
Oblast: Istorija
Artikal: 22326 : Tezina: 1.23 kg
Zalihe:
0 u zalihama
Izdavač: DOSIJE
Autor: Božidar Knežević
Opis: Beograd 2007, tvrdi povez, stanje kao novo, str. 670, ćirilica, tiraž: 500
2 831 RSD
Knjiga sadrži oba toma: Principi istorije: I Red u istoriji; Principi istorije II: Proporcija u istoriji
Knežević Božidar, profesor, filozof, istoričar. Knez Ivo od Semberije bio mu je deda. Sva dela Božidara Kneževića,kao i kapitalno delo Principi istorije (I, Red u istoriji, 1898; II, Proporcija u istoriji, 1901) i zapravo su samo varijacije nekoliko glavnih teza koje se u osnovi nisu menjale . U njima on izlaže svoju sintetičku filozofiju prirode (kosmosa) i društva, odnoso celokupnu kosmologiju, ontologiju, antropologiju, etiku i estetiku. Epistemološko težište mislilaštva Bože Kneževića počiva na njegovom uverenju da je istorija najviša filozofija, bilo da je reč o evolutivnom razvijanju prirode i celokupne stvarnosti, ili nastanku čoveka i društva, koji su deo sveta panistoristički prikazanog u jedinstvu ontološkog i aksiološkog. Pri tom, iako je dobro zagazio u vode monističke i deističke metafizike (najbliže Spinozi), Knežević je jasno povlačio materijalistički i pozitivistički kurs svoje filozofije. Zapravo su oba ova aspekta bila u funkciji stvaranja grandioznog filozofskog sistema, sadržajnog i koherentnog, koji zbog filozofovog kratkog stvaralačkog veka nije mogao biti dosledno ostvaren.
Knežević Božidar, profesor, filozof, istoričar. Knez Ivo od Semberije bio mu je deda. Sva dela Božidara Kneževića,kao i kapitalno delo Principi istorije (I, Red u istoriji, 1898; II, Proporcija u istoriji, 1901) i zapravo su samo varijacije nekoliko glavnih teza koje se u osnovi nisu menjale . U njima on izlaže svoju sintetičku filozofiju prirode (kosmosa) i društva, odnoso celokupnu kosmologiju, ontologiju, antropologiju, etiku i estetiku. Epistemološko težište mislilaštva Bože Kneževića počiva na njegovom uverenju da je istorija najviša filozofija, bilo da je reč o evolutivnom razvijanju prirode i celokupne stvarnosti, ili nastanku čoveka i društva, koji su deo sveta panistoristički prikazanog u jedinstvu ontološkog i aksiološkog. Pri tom, iako je dobro zagazio u vode monističke i deističke metafizike (najbliže Spinozi), Knežević je jasno povlačio materijalistički i pozitivistički kurs svoje filozofije. Zapravo su oba ova aspekta bila u funkciji stvaranja grandioznog filozofskog sistema, sadržajnog i koherentnog, koji zbog filozofovog kratkog stvaralačkog veka nije mogao biti dosledno ostvaren.