Ritmovi - Todor Manojlović (1922)
Oblast: Bibliofilski primerci
Artikal: 27991 : Tezina: 0.2 kg
Zalihe:
0 u zalihama
Izdavač: Geca Kon
Autor: Todor Manojlović
Opis: 1. izdanje, Beograd 1922, meki origin. povez ilustr. Sava Šumanović, , stanje: vrlo dobro 4+, str. 111, ćirilica
0 RSD
Sa Crnjanskim, Vinaverom, Miličićem, Kosorom, Andrićem, Todor Manojlović učestvovao je u osnivanju tzv. Grupe umetnika. Začetnik je srpskoga modernizma. U pesničkim zbirkama Ritmovi (1922), Vatrometi i bajka o Akteonu (1928), slobodnim je stihom beležio "samo svoje dobre trenutke saznanja, blaženog divljenja, sećanja, ljubavi i toploga ganuća".
Ritmovi su prvi put štampani 1922. godine u izdanju Gece Kona. Ilustraciju omota uradio je naš poznati slikar Sava Šumanović. Na omotu ovog primerka nalazi se pečat u modernističkom stilu sa natpisom: "Presretnim piscima ožalošćeni izdavači". Postoji i verzija Ritmova u tvrdom omotu koju možete videti klikom ovde.
Todor Manojlović (1883—1968) pesnik, dramski pisac, esejista, književni, likovni, pozorišni kritičar i prevodilac, ostavio je za sobom značajnu, ali nedovoljno istraženu zaostavštinu.
Već kao mladi student prava u Budimpešti, Todor Manojlović (Veliki Bečkerek, 1883 — Zrenjanin, 1968) je otkrio da njegova interesovanja naginju više ka poeziji, književnosti, slikarstvu i pozorištu. Studije u Budimpešti, Nađvaradu i Temišvaru provodi u krugovima avangardnih mađarskih umetnika i književnika, a prijateljstvo sa jednim od najvećih mađarskih liričara Endre Adijem imaće velikog uticaja na njegovo kasnije stvaralaštvo i konačnu odluku da se potpuno posveti umetnosti. Studije istorije umetnosti pohađa u Minhenu i Bazelu, a na putovanjima u Italiji vreme provodi u društvu mladih italijanskih umetnika i boema, uključujući vodeće predstavnike futurizma. Nakon Prvog svetskog rata živeo je u Beogradu, Novom Sadu i Zrenjaninu. Kao likovni kritičar, postavio je osnove za periodizaciju srpske umetnosti između dva svetska rata, a u podjednakoj meri se iskazao i kao pesnik, dramki pisac, teoretičar književnosti i prevodilac. U periodu između dva svetska rata bio je sekretar, a potom i član uprave srpskog PEN-kluba, sekretar Matice srpske i profesor istorije umetnosti na Umetničkoj akademiji u Beogradu.
Iako najstariji među modernistima, uključio se aktivno u borbu za afirmaciju modernističke književnosti, Todor Manojlović je postao jedan od njenih teoretičara, pre svega objavljivanjem kritičkih tekstova po časopisima. Kao jedan od urednika Biblioteke Albatros (sa Stanislavom Vinaverom), najvažnije modernističke edicije srpske književnosti dvadesetih godina 20. veka, kasnije i kao sekretar Matice srpske i urednik njenog Letopisa, zalagao se za autonomiju pesničkog čina, za poeziju oslobođenu bilo kakvih dogmi. On pripada malobrojnoj grupi kritičara dvadesetih godina koji su se borili protiv okoštalosti, profesorskih i školskih estetika, protiv pozitivizma, pragmatizma, racionalizma.
Ritmovi su prvi put štampani 1922. godine u izdanju Gece Kona. Ilustraciju omota uradio je naš poznati slikar Sava Šumanović. Na omotu ovog primerka nalazi se pečat u modernističkom stilu sa natpisom: "Presretnim piscima ožalošćeni izdavači". Postoji i verzija Ritmova u tvrdom omotu koju možete videti klikom ovde.
Todor Manojlović (1883—1968) pesnik, dramski pisac, esejista, književni, likovni, pozorišni kritičar i prevodilac, ostavio je za sobom značajnu, ali nedovoljno istraženu zaostavštinu.
Već kao mladi student prava u Budimpešti, Todor Manojlović (Veliki Bečkerek, 1883 — Zrenjanin, 1968) je otkrio da njegova interesovanja naginju više ka poeziji, književnosti, slikarstvu i pozorištu. Studije u Budimpešti, Nađvaradu i Temišvaru provodi u krugovima avangardnih mađarskih umetnika i književnika, a prijateljstvo sa jednim od najvećih mađarskih liričara Endre Adijem imaće velikog uticaja na njegovo kasnije stvaralaštvo i konačnu odluku da se potpuno posveti umetnosti. Studije istorije umetnosti pohađa u Minhenu i Bazelu, a na putovanjima u Italiji vreme provodi u društvu mladih italijanskih umetnika i boema, uključujući vodeće predstavnike futurizma. Nakon Prvog svetskog rata živeo je u Beogradu, Novom Sadu i Zrenjaninu. Kao likovni kritičar, postavio je osnove za periodizaciju srpske umetnosti između dva svetska rata, a u podjednakoj meri se iskazao i kao pesnik, dramki pisac, teoretičar književnosti i prevodilac. U periodu između dva svetska rata bio je sekretar, a potom i član uprave srpskog PEN-kluba, sekretar Matice srpske i profesor istorije umetnosti na Umetničkoj akademiji u Beogradu.
Iako najstariji među modernistima, uključio se aktivno u borbu za afirmaciju modernističke književnosti, Todor Manojlović je postao jedan od njenih teoretičara, pre svega objavljivanjem kritičkih tekstova po časopisima. Kao jedan od urednika Biblioteke Albatros (sa Stanislavom Vinaverom), najvažnije modernističke edicije srpske književnosti dvadesetih godina 20. veka, kasnije i kao sekretar Matice srpske i urednik njenog Letopisa, zalagao se za autonomiju pesničkog čina, za poeziju oslobođenu bilo kakvih dogmi. On pripada malobrojnoj grupi kritičara dvadesetih godina koji su se borili protiv okoštalosti, profesorskih i školskih estetika, protiv pozitivizma, pragmatizma, racionalizma.
Knjiga je dodata u korpu
